ပတၱျမားေျမ သို႔ အလြမ္းေျပ(Poem)

လွမ္းျမင္ရတဲ႔ လက္ဖက္ရနံ႕သင္းတဲ႔
မိုးျမဴေတြလဲ႔လဲ႔ ေျပးေနတဲ႔ျမင္ကြင္းကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ၿမိဳ႕
ေက်ာက္တုံုးႀကီးေတြနားမွာ ေရခ်ဳိးစရာရွိတဲ႔ ေနရာေလး
မိုးေရေတြေအာက္မွာ လမ္းေလ်ွာက္ရတဲ႔ အရသာ
အၿမဲစိုဆြတ္ေနတဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလး
ဒီၿမိဳ႕ေလး
ပတၱျမားေျမ မိုးကုတ္ဆိုတဲ႔ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ ျပည္႔စံုၾကြယ္ဝမွဳန႔ဲ ေတာက္ပေနတဲ႔ ဘဝေတြရွိခဲ႔တယ္ တကယ္ရွိခဲ႔တယ္ 
ညေစ်းမွာေပ်ာ္ရႊင္စားေသာက္ေနတဲ႔မိသားစုေတြရွိခဲ႔တယ္တကယ္ရွိခဲ႔တယ္
ပတၱျမားေျမလမ္းမေပၚေတြေပၚမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳနဲ႔တက္ၾကြေနခဲ႔ဖူးတဲ႔လူငယ္ေတြရွိခဲ႔တယ္ေသခ်ာရွိခဲ႔တယ္
အခုေတာ႔…
လက္ဖက္ရနံ႔ေတြအရင္လိုသင္းပ်ံ႕ဆဲဆိုေပမယ္႔လက္ဖက္ရဲ႔အရသာကိုေမ႔ေပ်ာက္စျပဳၿပီ
ေကာင္းကင္ဟာအရင္လိုျပာေနဆဲဆိုေပမယ္႔အသျပာေတြကေတာ႔ေဝးကြာလြန္းခဲ႔ၿပီ
မိုးေရထဲစိုလက္ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔အနာဂတ္ေတြဟာ
လူငယ္မ်ဳိးဆက္ေတြရဲ႔လက္ထက္မွာအိပ္မက္လိုလိုဒ႑ာရီလိုလို
လူငယ္ေတြ……..
ဒ႑ာရီ ထဲကငေမာက္ကိုရွာဖို႔မီးအိမ္ေတြထြန္းညိွခဲ႔ၾကတယ္ 
ေရျခားေျမျခားမိေဝးဖေဝးမွာ လူငယ္ေတြပံုျပင္ကိုအသက္ျပန္သြင္းဖို႔ခရီးထြက္ၾကတယ္
လူငယ္ေတြအိပ္မက္ကိုအစကျပန္မက္ဖို႔အိပ္ယာဝင္ၾကတယ္႔
အခုေတာ႔ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ေရညွိတက္ေနတဲ႔ေက်ာက္တံုးလို
ၿမိဳ႔ဟာၿမိဳ႔နဲ႔မတူေအာင္ၿပိဳလဲလို႔
ၿမိဳ႕ကိုၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြစြန္႔ခြါလို႔
ၿမိဳ႕ဟာၿမိဳ႕ကိုျပန္ရွာမေတြ႔ေတာ႔ေအာင္
ၿမိဳ႕ဟာၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကိုျပန္ရွာမေတြ႔ေတာ႔ေအာင္
တစ္ပါးအရပ္ကမိုးေတြ မည္းေမွာင္လြန္းေနတယ္။။



ပန္ဒါ
2012-12-18


 

အေတြးပံုရိပ္(Poem)

ေလျပည္လား
ေလေပြလား
ျဖတ္တိုက္သြားတာသိတယ္
အိပ္မက္ထဲကပန္းႏုေရာင္ဟာ
ကဗ်ာအေယာင္ေဆာင္ၿပီးထြက္လာတယ္
နားေထာင္ျဖစ္တဲ့သီခ်င္းကအစ
ဆြဲမိတဲ့ပန္းခ်ီကားအဆံုး
ေပးထားတဲ့အမည္
အခ်စ္
ေရနစ္သူတစ္ေယာက္လို
လြမ္းရမွာကိုမသိခဲ့ဘူး


ပန္ဒါ

18 December 2012

ေက်နပ္အရွံဳး(Poem)

တစ္ကမၻာစီမျခားေသးဘူး
ရင္ခုန္သံေတြမရပ္ေသးဘူး
ဝတ္မွဳန္ကူးျခင္းဟာ
ဘဝအတြက္ကာရန္မညီႏိုင္ခဲ့သမွ်
အိပ္မက္ေတြေဝးလြင့္သြားခဲ့ရတယ္။
အလြမ္းႏွင္းေတြဘယ္ေတာ့မွမစဲေတာ့ေအာင္ေဝ့ကာဝဲလို႔
ႏွင္းေတြခ်န္ထားခဲ့တဲ့ေျခရာ
မ်က္ေတာင္ဖ်ားမွာလဲ့ျဖာလို႔
တိမ္ကိုနမ္းတဲ့ေတာင္ဆိုတာ
ေမွာင္လာမွာကိုမေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး
ငါတို႔
ေဝးကြာၾကဖို႔ဂီတမွာ ကခုန္မိၾကေပါ့။
နင့္သည္းဖိုလွိဳက္စြာ
ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစြာ
လက္ျပလိုက္ပါရဲ႕
ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ပါရဲ႕
ခ်စ္ခဲ့သမွ်
တစ္ဘဝလံုးလွပါေစေတာ့။
ခ်စ္သူေရ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေတာ့။ ။



ပန္ဒါ

19/12/2012

အိမ္လြမ္းနာ(Poem)

ေရေသာက္ရတာလည္း
ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္ အာသာမေျပဘူး။
အရူးတစ္ေယာက္လို
ေပါက္ကြဲေနတဲ့မီးေတာင္တစ္လံုးလို
ေၾကြက်ေတာ့မယ့္ သစ္ရြက္တစ္ရြက္လို။
မိသားစုနဲ႔အေဝးမွာ
ၾကယ္ေတြမရွိတဲ့ကမာၻငယ္ေလးတစ္ခုပါပဲ။

ပန္ဒါ
27-12-2012

သံေယာဇဥ္ပံုရိပ္(Poem)

အိပ္မက္တစ္ခုလို
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းဟာကင္မရာအေယာင္ေဆာင္လို႔ သတိရျခင္းကို
တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ကူးတယ္
ေဝဒနာဆိုတာ
ကာလာကစားလို႔ရတဲ့ဓါတ္ပံုမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္လိုကူးေဆးေပမယ့္
သံေယာဇဥ္ေနာက္ခံမပါတဲ့ ဓါတ္ပံု
အလွၾကည့္ုသက္သက္ေပါ့။ .။


ပန္ဒါ

မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ ညေန(Poem)

တစ္ေယာက္ထဲသြားရမဲ့လမ္း
ၾကမ္းတယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ
ႏွလံုးသားထဲမွာ သူ႔အရိပ္ေလး ပါလာတယ္
ျပာလဲ့လဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ
ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလးေတြ
ထားခဲ့ၾကတဲ့ ကတိေတြ
ေလေျပသြဲ႔သြဲ႔နဲ႔အတူ
ေ၀၀ါးခဲ့ျပီ. .
အတိတ္ရနံ႔ေတြ သင္းသင္းျဖာေနတဲ့
ဒီလမ္းေလးထဲမွာ
ဘယ္ဆီမွာလဲလို႔ မေတြးေတာ့ပါဘူး
ေ၀းလက္စနဲ႔ ေ၀းၾကရေအာင္ကြယ္။ ။

ပန္ဒါ
4/5/2013

တစ္ခုတ္တစ္ရသိမ္းထုတ္ထားမိတဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စမ်ား(P)

အမွတ္မထင္ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပတစ္ေဝွ႔မွာ
မွတ္မွတ္ရရ ဖမ္းဆုတ္မိလိုက္တာ အိပ္မက္တစ္ပိုင္းတစ္စ
ဆုိက္ေရာက္ဘူတာမွာ တက္လိုက္မိေတာ့ ျဖစ္ေနတာက ျမိဳ႔ပတ္ရထား
မွားသလား မွန္သလား ဆိုေတာ့ သဘာဝ တရားၾကီးကိုက မွန္တစ္ခ်ပ္လိုျဖစ္ေနတယ္
ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာ ေအာ္ေနရအံုးမွာလား
တိုးဝင္လာတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က whenever you go.. တဲ့
အိုေကျပီေပါ့ အစိမ္းေရာင္ အဝါေရာင္ အနီေရာင္ အေရာင္ေတြ အေရာင္ေတြနဲ႔ ျခယ္သထားတဲ့ ကမာၻ ေရာင္စံုကမာၻ ငါတို႔ ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့ ေရာင္စံုကမာၻ အရာအားလံုးက အရွိန္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့
ဘာလိုလိုနဲ႔ သၾကၤန္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္ကြာ
တစ္ကမာၻစီမဟုတ္တဲ့ ေက်ာခ်င္းကပ္ဘဝမွာ မင္းေရာ ငါေရာ လွည္႔မၾကည့္မိဘဲ လြမ္းေနရတယ္
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ဆိုတာ ဇာတ္သိမ္းခန္းပါရမွာလား ကန္႔လန္႔ကာခ်လိုက္ရံုနဲ႔ ျပီးဆံုးသြားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းတစ္ခုလိုမ်ဳိး
ပိေတာက္ကလြဲရင္ ကိုယ္စားျပဳခြင့္ မရတဲ့ သၾကၤန္ရက္လိုမ်ဳိး
ေဆာင္းတံခါးမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ကန္႔လန္႔ကာေလး ရုတ္သိမ္းလိုက္သလိုမ်ဳိး
ေဝေဝဝါးဝါး ဆိုတာ ျပတ္ျပတ္သားသားမရွိလို႔ေပါ့
ဆံုဆည္းမွဳဆိုတဲ့ ငါတို႔ အိမ္ေနာက္မွာ ေဝးကြာျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းရွိေနတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး
တစ္ဆစ္ခ်ဳိးမိတဲ့ ဘဝမိုင္တိုင္မွာ ဘက္ဂီယာထိုးခြင့္ရွိအံုးမလား
ဆက္တိုးဝင္ရင္ ဆက္နက္ေနမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲ တိုးတိုးမဝင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေရွ႔ဘူတာမွာ ဆင္းမယ္ ကိုယ့္လူ ကမာၻေျမၾကီးေရ ပိုေလးလံေစမိတဲ့အတြက္ ခြင့္လြတ္ကြာ။ ။


ပန္ဒါ
7 March 2013

ေဆာင္းညတစ္ညရဲ႔တီးတိုးငိုရွိဳက္သံ(P)

တကယ္မေဝးေသးဘူး
လြမ္းတဲ့စိတ္ကေလးကထြန္႔ထြန္႔လူးတယ္။
သတိရျခင္းဟာ
ခဏခဏျပန္ရစ္ၾကည့္ေနမိတဲ့ဒီဗီဒီခ်ပ္
ရင္ခုန္သံက
စည္းခ်က္လြဲၿပီးဝင္မိတဲ့အဆို
အဲ့ဒီလိုနဲ႔
ေဆာင္းတစ္ညရဲ႕ႏွင္းေတြမ်က္ဝန္းထဲေရာက္လာတယ္။
အိပ္မက္ရနံ႔ကိုတမ္းတမိတဲ့အခါ
ရြက္ဝါေတြက
ေႏြေရာက္လာေၾကာင္းေျပာျပတယ္
ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္မွာ
ပိေတာက္္ေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေျခရာေတြထင္က်န္ခဲ့တဲ့လမ္းကေလးမွာ
ခ်စ္ျခင္းဟာမဆံုႏိုင္ေတာ့တာေသခ်ာခဲ့
အလြမ္းနဲ႔
ေၾကကြဲစိတ္နဲ႔
သိုဝွက္နာက်င္မွဳနဲ႔။
ေမ့မရႏိုင္ေသးတဲ့သံသရာ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာခဏ
အရိပ္ေလးေတာ့ထပ္တူက်ခ်င္ေသးရဲ႕။ ။


ပန္ဒါ
11April 2013

ကဗ်ာ(Poem)

အိမ္မက္ကေလး မက္သလို
တိမ္မွ်င္စေလးလြင့္သလို
ကပိုကရိုသံစဥ္ေလးနဲ႔ညဟာ လွလြန္းတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္
လိွဳက္ဖိုခဲ့ပါတယ္
ရွိဳက္ငိုခဲ့ပါတယ္
၀ိေရာဓိျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ဟာ အရိပ္မလြတ္ဘူး
လက္ထဲဖမ္းဆုပ္ထားလို႔ မရတဲ့ အရာ
တစ္သက္လံုး ေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ မျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ
ေလညင္းေလးဟာ လိပ္ျပာလိုလို
ေလညင္းေလးဟာ အခ်စ္လိုလို
ေလညင္းေလးဟာ ဘ၀လိုလို
စိုလက္စႏွင္းပြင့္ေလးခမ်ာ
သံသရာကို မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူးတဲ့
တိမ္းမူးဖြယ္။

ပန္ဒါ

ပုစာၦတစ္ပုဒ္၏အေျဖ

            မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚမွ ပန္ကာေလးမ်ားက တဒီးဒီးလည္ပတ္ေနသည္။ ယခင္ကဆို ပန္ကာေလကို လံုး၀မၾကိဳက္ေသာ္လည္း ယခုမူ အခန္းတြင္း၌ ပူအိုက္လွေသာေၾကာင့္ ပန္ကာရွိေနသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္မိေသးသည္။ ယခုေရာက္ေနေသာေနရာသုိ႔ို ယခင္္က တစ္ခါမ်ွ မေရာက္ဖူးခဲ့ေခ်။ ယေန႔မွ Import Department မွတစ္ေယာက္ခြင့္ယူထား၍ လိုက္ပါလာရျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ဌာနႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ္လည္း လိုအပ္၍ အကူအညီေတာင္းခံလာျခင္းကို လ်စ္လွ်ဴမျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ လိုက္ပါလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လာ၍သာလာခဲ့ရသည္ ေနကသိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၀န္ထမ္းျဖစ္ေနေတာ့ ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိသည့္ ဘ၀မ်ဳိး။ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီျဖစ္၍ ပိုဆိုးသည္။ လူမွဳေရးဆိုတာမရွိ။ သာေရးနာေရးဆိုတာ နားမလည္ ဆိုတာမ်ဳိး။ ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ကိုယ္သာဆို အေဆာင္မွာပဲ ခြင့္ယူျပီး အနားယူခ်င္ေနမိသည္။ သို႔ေပမယ့္လည္း မေနႏိုင္ျပန္။ ျမင္ကြင္းထဲမွာလညး္ လူေတြျဖင့္ ရွဳတ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ စားပြဲတစ္ခုမွ စားပြဲတစ္ခုသို႔ကူးသူကူး ဖိုင္ယူသူ ဖိုင္ထားသူ ႏွင့္ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္သူႏွင့္ ဘာေတြမွန္းပင္မသိ။ အရာအားလံုးအစိမ္းသက္သက္ျဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းထဲမွာလည္း ပန္ကာေလေၾကာင့္လား အပူခ်ိန္ေၾကာင့္လား မသိ ရိပ္တိတ္တိတ္ႏွင့္ ထိုးကုိက္လာသည္။ ဒီေန႔မွ အပူခ်ိန္က ပိုမ်ားေနသည္လား မသိ။အရိပ္ထဲထိုင္ေနရတာပင္ေခြ်းဒီးဒီးက်ေအာင္ပူအိုက္လြန္းလွသည္။

"မေသခ်ာျခင္းမွာ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ"

ေလ်ာက္ခဲ႔မိတဲ႔ခရီး မိုင္တိုင္တစ္ဆစ္ခ်ိဳးမွာ
ဘဝတစ္ခုမျဖစ္ခဲ႔တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။
ညေနခင္းဟာ ေလညွင္းရဲ႔ပြတ္သတ္ၾကည္စယ္မွဳကိုငြတ္မြတ္ေနေတာ့
အေမွာင္ညဟာေစာေရာက္လာေပါ့
မိုးေတြကေတာ့ ရြာေနတာပါပဲ
ေကာင္းကင္ကသာမသိခဲ႔တာပါ
ေလျပည္ကလည္းေသြးေနတာပါပဲ