Friday, May 31, 2013
တစ္ခုတ္တစ္ရသိမ္းထုတ္ထားမိတဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စမ်ား(P)
အမွတ္မထင္ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပတစ္ေဝွ႔မွာ
မွတ္မွတ္ရရ ဖမ္းဆုတ္မိလိုက္တာ အိပ္မက္တစ္ပိုင္းတစ္စ
ဆုိက္ေရာက္ဘူတာမွာ တက္လိုက္မိေတာ့ ျဖစ္ေနတာက ျမိဳ႔ပတ္ရထား
မွားသလား မွန္သလား ဆိုေတာ့ သဘာဝ တရားၾကီးကိုက မွန္တစ္ခ်ပ္လိုျဖစ္ေနတယ္
ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာ ေအာ္ေနရအံုးမွာလား
တိုးဝင္လာတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က whenever you go.. တဲ့
အိုေကျပီေပါ့ အစိမ္းေရာင္ အဝါေရာင္ အနီေရာင္ အေရာင္ေတြ အေရာင္ေတြနဲ႔ ျခယ္သထားတဲ့ ကမာၻ ေရာင္စံုကမာၻ ငါတို႔ ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့ ေရာင္စံုကမာၻ အရာအားလံုးက အရွိန္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့
ဘာလိုလိုနဲ႔ သၾကၤန္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္ကြာ
တစ္ကမာၻစီမဟုတ္တဲ့ ေက်ာခ်င္းကပ္ဘဝမွာ မင္းေရာ ငါေရာ လွည္႔မၾကည့္မိဘဲ လြမ္းေနရတယ္
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ဆိုတာ ဇာတ္သိမ္းခန္းပါရမွာလား ကန္႔လန္႔ကာခ်လိုက္ရံုနဲ႔ ျပီးဆံုးသြားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းတစ္ခုလိုမ်ဳိး
ပိေတာက္ကလြဲရင္ ကိုယ္စားျပဳခြင့္ မရတဲ့ သၾကၤန္ရက္လိုမ်ဳိး
ေဆာင္းတံခါးမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ကန္႔လန္႔ကာေလး ရုတ္သိမ္းလိုက္သလိုမ်ဳိး
ေဝေဝဝါးဝါး ဆိုတာ ျပတ္ျပတ္သားသားမရွိလို႔ေပါ့
ဆံုဆည္းမွဳဆိုတဲ့ ငါတို႔ အိမ္ေနာက္မွာ ေဝးကြာျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းရွိေနတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး
တစ္ဆစ္ခ်ဳိးမိတဲ့ ဘဝမိုင္တိုင္မွာ ဘက္ဂီယာထိုးခြင့္ရွိအံုးမလား
ဆက္တိုးဝင္ရင္ ဆက္နက္ေနမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲ တိုးတိုးမဝင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေရွ႔ဘူတာမွာ ဆင္းမယ္ ကိုယ့္လူ ကမာၻေျမၾကီးေရ ပိုေလးလံေစမိတဲ့အတြက္ ခြင့္လြတ္ကြာ။ ။
ပန္ဒါ
7 March 2013
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment